Toen in 1926 Victor en Maria Libert-Lefebvre eigenaar werden van het hoekpand Marie-Joséplein / Leopold II-laan -reeds gekend als Hotel du Parc- konden ze niet vermoeden dat ze de stichters zouden worden van een uniek historisch monument.
Het verhaal
Dit is het verhaal van de Brasserie du Parc, dat begint in de jaren 20 van de vorige eeuw.
1926: Victor en Maria Libert-Lefebvre worden eigenaar
1929-’30: Renovatie
Omstreeks 1929-’30 namen ze als enthousiaste uitbater-eigenaar de beslissing om het etablissement te verbouwen en grondig te renoveren.
Architect Joseph Van der Banck, vriend des huizes werd aangesproken en samen met de Oostendse bouwfirma Versluys en het gerenommeerde meubel- en decoratiebedrijf van de gebroeders De Coene met name ‘De Kortrijkse Kunstwerkstede’ onderging het pand een ware metamorfose.
De gevel van het hotel bekwam een strakke Art Deco-look terwijl de verfraaiing van het interieur van de brasserie nog het best omschreven kan worden als een Gesamtkunstwerk. Glasramen, verlichting, meubilair, tegelvloeren, spiegels, plafondreliëfs… wie aandachtig rondkijkt merkt dat de gebruikte materialen, elk motief, elk detail verwijst naar de Art Deco stijl.
Wist u dat het ondoorzichtige zwarte glas op de gevel, « marbrite » genaamd, een uitvinding is van de Belg Arthur Brancart (1870-1934) die het vanaf de jaren twintig vervaardigde in de destijds wereldvermaarde ‘Verreries de Fauquez’?
1930 - 1983
Het Interbellum betekende voor het mondaine kuuroord een periode van voorspoed. Het uitbreken van WO II zou daar abrupt een einde aan maken. Het Hotel du Parc werd één van de drie hotels in Oostende dat door de Duitse bezetter werden opgeëist. Het werd als Kommandantur ingericht. De oorlogsjaren zijn een donkere bladzijde in de geschiedenis van het statige gebouw. Toch kent ons verhaal een romantisch moment als tijdens een luchtalarm de familie Libert gaat schuilen in de kelders van het hotel en dochter Fernande haar toekomstige echtgenoot leert kennen, de arts Pierre Vincke, met wie ze in 1946 huwt.
Na de oorlog, als de vrede hersteld is, komt het toerisme in de badstad stilaan weer op gang. Maar dan slaat in 1950 het noodlot toe. De heer Victor Libert komt onverwachts te overlijden. Korte tijd daarop beslissen weduwe Maria Libert-Lefebvre en zoon Henri dit drukke leven en veeleisende werk stil te leggen. De uitbating van Hotel-Brasserie du Parc komt gedurende meer dan 30 jaar in handen van de familie Blontrock.
1983: du Parc komt terug in de familie
In 1983 grijpen Pierre en Fernande Vincke-Libert de kans om ‘du Parc’ opnieuw tot een familieonderneming te maken. Het beleid komt in handen van drie van hun kinderen: Pierre, Michèle en Christine. Op dat ogenblik was het complex dringend aan een ingrijpende renovatie/restauratie toe. De hotelkamers werden volledig vernieuwd teneinde tegemoet te komen aan de eisen van modern comfort en brandbeveiliging. In de brasserie diende het waardevolle interieur aangepakt te worden. Omdat het origineel reeds lang verwijderd werd en een karakterloze tapkast het geheel ontsierde, werd in 1990 een nieuw cafébuffet gerealiseerd door de firma Ytor uit Middelkerke naar een ontwerp van mede-uitbater en bezieler Jean Janssen.
De klasse en degelijkheid waarmee de restauratieopdracht verder uitgevoerd werd resulteerde in het inzicht bij de vele bewonderaars én bij de overheidsinstanties dat dit schitterende, unieke Art Deco monument van de sloophamer diende gered te worden. De bescherming werd een feit toen bij Ministerieel Besluit d.d. 27/01/2000 Hotel-Brasserie du Parc geklasseerd werd omwille van zijn historische, artistieke en socio-culturele waarde.
Deze erkenning betekende een hart onder de riem voor de op dat ogenblik enige overblijvende uitbaters van de brasserie, Jean en Christine Janssen-Vincke.
2016 - 2021
Anno 2016 wordt de Brasserie du Parc overgelaten en 5 jaar later wordt het pand door de erfgenamen Vincke verkocht aan een investeerder, Groep Linden.
Door zijn ongedwongen sfeer en kunstzinnige uitstraling is ‘du Parc’ nog steeds de geliefkoosde plek van zowel kunstenaars, zakenmensen, toeristen als van de rasechte ‘Ostendenoare’.